- Dlaczego kręciła pani kilometry akurat dla Zielonej Góry?

- Rower to całe moje życie, męczę się, jak nie zwiedzam świata na dwóch kółkach (śmiech). I zwykle robię sobie góra dwa dni przerwy od pedałowania. Lubię też wyzwania, dlatego zainteresowała mnie zabawa zorganizowana przez miasto Bydgoszcz. Moje rodzinne miasto Szprotawa nie bierze udziału w zabawie, dlatego w zeszłym roku jeździłam dla położonej najbliżej Nowej Soli. W tym roku kręciłam dla Zielonej Góry.

- Pokonała pani imponującą liczbę kilometrów?

- Zabrakło mi tylko 12 kilometrów do 6 tysięcy! Wykorzystywałam każdą wolną chwilę, aby nabić licznik. Nie miałam zaplanowanej dziennej długości tras do przejechania. Czasem wyszło mi skromniutkie „kółeczko”, które liczyło od 110 do 150 kilometrów. Kiedy bardziej się rozpędziłam aplikacja „Aktywne Miasta” odnotowała liczby 208, 230, a dwa razy dzienny dystans wyniósł ponad 300 kilometrów. I nie ukrywam, że w nogach była jeszcze moc, tylko czasu brakowało (śmiech). Dodam, że jeździłam z mężem Henrykiem, naszym rowerowym serwisantem. W tym roku się nie spisał, zrobił tylko 2080 kilometrów, podczas gdy w poprzedniej edycji zabawy blisko 3 tysiące (śmiech).

- A na jakich trasach można było panią spotkać?

- Zasada była jedna, wycieczki musiały być urozmaicone. Te 300 „kilosów”  zrobiłam w dwóch turach. Wcześnie rano z Henrykiem wybraliśmy się w stronę Węglińca, a po przerwie obiadowej do Nowej Soli i Kolska. Często odwiedzałam nowosolską trasę Kolej na Rower z zabytkowym mostem w Stanach – wracałam tą samą drogą, aby kilometrów było więcej. Podczas naszych wycieczek docieramy do różnych miejscowości np. Zawidów, Bogatynia, Jelenia Góra w woj. dolnośląskim, Leszno, Boszkowo, Wolsztyn w woj. wielkopolskim, Zasieki, Kostrzyn, Lubniewice w woj. lubuskim. Jestem amatorką, poruszam się z prędkością rekreacyjną – 22-25 kilometrów na godzinę.

- No chyba, nie taką amatorką?

- No dobrze, przyznam się. W tym roku w Rawiczu, po raz pierwszy w życiu uczestniczyłam w maratonie rowerowym. Walczyliśmy praktycznie całą dobę, dzień i noc. Wśród kobiet byłam najlepsza. I choć nie wsiadam na rower dla honorów pochwalę się, że w tegorocznej edycji „Aktywnych Miast” zajęłam drugie miejsce w Polsce w kategorii kobiecej. W 2022 pokonałam już 19 tysięcy kilometrów, a przymierzam się do końca roku do kolejnych 15 tysięcy. Rekordu sprzed roku nie pobije – na liczniku było 42 tys. kilometrów, czyli przejechałam długość równika. Już po zakończeniu rywalizacji o tytuł „Rowerowej Stolicy Polski” pobiliśmy z Henrykiem kolejny rekord. Za sprawą wycieczki przez Krosno Odrzańskie do Lubniewic, naszym udziałem stał się dystans bagatela 456 kilometrów.

 Szacunek! Do takich sukcesów trzeba się jakoś specjalnie przygotować?

- Nie, z wyjątkiem codziennych porannych ćwiczeń, trwających ok. 20 minut. To np. rozciąganie, rolowanie mięśni.

- Może sprzęt jest wyjątkowo drogi?

- To rower średniej klasy – Cross Esker 6.0

- Jakie zalety ma jazda na rowerze?

- Rower ma same zalety. To wolność, wiatr we włosach, podziwianie krajobrazów. To moje hobby od dziecka, ale od kilkunastu lat stopniowo przedłużałam trasy. Jak już pękła magiczna setka, to jakoś to poszło. Obecnie praktycznie każdego popołudnia musi być kółeczko. Poruszamy się w promieniu 100-150 kilometrów.

- Czego pani mogę życzyć?

- Jak najmniej awarii na rowerze. Ostatnio szczęśliwie nas omijają.

- Czy poza bicyklem świat istnieje?

- Prowadzimy z mężem sklep branży rolnej. Lubię też kwiaty, mam zadbany przydomowy ogródek.

- Dziękuję za rozmowę.

Rafał Krzymiński