Następnego dnia, prawie o świcie, bo o godz. 9.00 z ul. Jedności Robotniczej wyruszył korowód, który przemaszerował ulicami: Pl. Lenina, Marksa, Bohaterów Stalingradu, Żeromskiego i Stalina, gdzie ustawiono trybunę honorową. Przekładając na współczesne nazwy, to korowód maszerował ulicami: Jedności, pl. Pocztowy, Pod Filarami,. Stary Rynek, Żeromskiego i al. Niepodległości. Już od 7.00 (według programu) pod ratuszem przygrywały orkiestry dęte Polskiej Wełny i PKP. Bawiono się do wieczora. Widowisko pożegnalne zaplanowano na godz.18.00.

 

Wróćmy do korowodu. Jak to bywało wówczas w zwyczaju (na początku roku w ZSRR władał jeszcze Stalin) na imprezie musiały się znaleźć polityczne hasła – Wzrost wydajności naszych winnic osiągamy dzięki stosowaniu doświadczeń i osiągnięć agrotechniki radzieckim – głosili uczniowie technikum winiarskiego niosący portret Miczurina. 

 

Organizatorzy musieli jednak rozwiązywać bardzo przyziemne problemy. Tuz przed Winobraniem, w „Gazecie Zielonogórskiej” z 29 września, ukazała się następujący komunikat:

Apel Komitetu „Winobrania”

Komitet „Winobrania” apeluje do mieszkańców Zielonej Góry o składanie w lokalu Komitetu (Ratusz – pokój nr 21) przepalonych żarówek, z których wykonane zostaną kiście gronowe dla dekoracji miasta”.

Gazeta nie napisała ile żarówek zebrano, ile kiści wykonano. Może ktoś ma zdjęcie takich żarówkowych kiści?:) 

 

Takie wielkie grono z żarówek do dzisiaj wisi na zapleczu sceny w kinie Nysa. Ponieważ jest tam ciemno nie zrobiłem im zdjęcia. Żałuję. Mam nadzieję, że jeszcze będzie okazja na nadrobienie tego niedopatrzenia.

 

Z archiwum prywatnego – korowody w latach 50. XX wieku oraz Bronisław Bugiel

#DawnaZielonaGóra #Winobranie

Przypominam, że w moich tekstach o dawnej Zielonej Górze, wykorzystuję również Wasze wspomnienia. Dopisanie uwag i wspomnień traktuję jako zgodę na publikację W ten sposób razem możemy ciekawiej opowiadać o naszym mieście.

 

 

 

facebook Tomasz Czyżniewski