Dziś to porażka. Nas, jako społeczeństwa - a właściwie tych młodych ludzi, którzy na plac przychodzą i niekoniecznie burdy wszczynają, ale je milcząco akceptują oraz dwóch elementów władzy - miejskiego monitoringu i rządowej policji.

Na tej ostatniej spoczywa o wiele większy obowiązek i jej chciałbym poświęcić kilka słów. Myślę, że mało jest w mieście osób tak życzliwych tej formacji jak ja. Jednak moja sympatia dla zielonogórskiej policji od lat jest wystawiana na ciężką próbę. Krótko mówiąc - coś takiego jak prewencja, poza świetnym okresem Winobrania, w mieście nie funkcjonuje!

I nie chcę tu uprawiać polityki - że jak był Marsz Równości, to na spokojną imprezę wysłano dziesiątki policjantów, a jak trzeba wysłać w weekend 10 ludzi na Plac Teatralny - to nie ma ani jednego. Mam przeświadczenie, że kolejni komendanci, których osobiście bardzo lubiłem, po prostu zlekceważyli sobie prewencję w mieście. Mieszkam na deptaku bez mała pół wieku. I co widzę? Nic nie widzę. Znaczy - nic niebieskiego nie widzę. Policja też nie widzi… problemu. Tak przynajmniej brzmią słowa jej rzeczniczki.

Rozumiem, że zadaniem rzeczniczki jest bronić formacji. Ale mówienie, że policja nie interweniuje, bo nie ma zgłoszeń, jest słabe… I tego się obronić nie da. Jako mieszkańca interesuje mnie, żeby służba, która jest powołana do pilnowania porządku, pilnowała go!

To, że są miejsca w mieście, gdzie toczą się nieustanne burdy wiedzą wszyscy. Nawet ci na Partyzantów.

To wszystko są uboczne skutki dobrych pomysłów. Chcieliśmy ożywienia deptaka, poszliśmy maksymalnie na rękę gastronomom i ich klientom. Ale… nie doceniliśmy parcia na złotówkę za wszelką cenę i chuligaństwa małej, ale widocznej grupy - nie tylko młodych ludzi.

Sytuacja w tych wszystkich miejscach to też porażka naszego miejskiego monitoringu. Mam wrażenie, że po pierwszych tygodniach dobrej pracy czujność jakby siadła. A może zawodzi współpraca z policją?

Sprawa ma jednak też drugie dno. Jak ułożyć stosunki mieszkańców miejsc, o których piszę, z tymi, którzy chcą się bawić? A zabawa jest zawsze głośna. Jak ożywić miasto i jednocześnie nie być zbyt uciążliwym dla okolicy? To dylemat i nie wiem, czy w ogóle rozwiązywalny. Bo z jednej strony - chcemy, by jednak miasto żyło? Chcemy. A drugiej strony - nie będzie to bezkosztowe dla mieszkańców, ale też ten koszt musi być „znośny”. Jak to zrobić? Właściwie jest na to tylko jedna metoda - prób i błędów. I bezwzględnego ścigania tych, którzy normy mocno przekraczają.

Póki co, pracując nad regulaminem funkcjonowania ogródków gastronomicznych, wpisałem do projektu, że od niedzieli do czwartku ogródki nie mogą funkcjonować dłużej niż do 23.00. Marzy mi się, żeby w te dni wpisać też - wzorem Anglii - iż lokale zamykają się o 24.00. Natomiast piątek i sobota to są dni zabawy i tutaj my, mieszkańcy, musimy odpuścić imprezowiczom. Pod warunkiem, że się bawią, a nie wariują, o wandalizmie nie wspominając.

Czy pocieszeniem jest, że problem ten mają wszystkie miasta w Polsce? Nie wiem. Ale uważam, że skoro w wielu dziedzinach jesteśmy w czołówce, to w rozwiązaniu tego problemu też byśmy mogli…

Andrzej Brachmański