- Czyżniewski! Miałeś pisać o wystawie w muzeum, a nie o pijakach. Wydawca miał specyficzne poczucie humoru - moja żona na chwilę zapomniała, że przyszła do mnie z uwagami na temat mycia patelni. Nie ma racji. Patelnia jest czysta, a ja piszę o wystawie w muzeum. Wernisaż dzisiaj (piątek, 1 lipca) o 17.00. Czynna będzie przez całe lato. Tytuł: Tradycje winiarskie na przedwojennych kartach pocztowych.

Zakrapiane - wesołe pozdrowienia z Grünberga - wersja nr 1

- Prezentujemy ok. 180 pocztówek oraz winiet z papierów firmowych. Wszystkie dotyczą winiarstwa. Pochodzą z moich zbiorów i Bartłomieja Gruszki - informuje Sławomir Ronowicz, którego kolekcja przedwojennych pocztówek liczy około 1200 egzemplarzy.

Dzisiaj napiszę tylko o maleńkim fragmenciku wystawy, tzw. grussach, czyli pozdrowieniach, na których umieszczono postaci pijaków. Na wystawie jest ich siedem.

- Pochodzą z lat 1907-14. Większość wydał Paul Mohr. Jedną Otto Dehmel junior - wylicza B. Gruszka.

Okazuje się, że nawet zamroczeni panowie (i jedna pani) mogą być przekornym zaproszeniem do odwiedzenia naszego miasta. Przecież od wieków wiadomo o ubocznych skutkach spożywania wina.

Zakrapiane - wesołe pozdrowienia z Grünberga - wersja nr 2

Nieprzytomny dżentelmen leżący przy beczkach mamrocze pod nosem: - Wczoraj piłem, dzisiaj też piję, jutro będę pił znowu i pojutrze także.

Popatrzcie na dwie pocztówki u góry strony. Znajdźcie trzy szczegóły, którymi się różnią.

Pierwsza różnica: pan po lewej leży na Starym Rynku, pan po prawej na dzisiejszej ul. Sikorskiego, nieopodal hotelu Pod Orłem (polska nazwa).

Druga różnica: pan po lewej trzyma w prawej ręce szklanicę, z której wylał się alkohol, pan po prawej nic nie ma w prawej dłoni.

Trzecia różnica: pan po lewej nic nie ma w lewej dłoni, pan po prawej trzyma w niej butelkę.

Pan musiał być bardzo spragniony, skoro pił z beczki

Krótko mówiąc wydawca (Paul Mohr) przygotował sobie wzorzec pocztówki: pijaczka, ramki z napisami, beczki oraz zostawił miejsce na wymianę obrazka przedstawiającego różne fragmenty miasta. Proste i skuteczne.

To nie jedyny taki trik. Na trzech pozostałych pocztówkach prezentowanych na stronie też powtarzają się niektóre elementy. To centralny portal, przez który widać ratusz, panoramę miasta lub fragment Starego Rynku. Powtarza się też mur po lewej stronie z wnęką na naczynia. Nawet tynk tak samo odpadł. Dwie pocztówki wydał Paul Mohr, jedną Otto Dehmel. Panowie korzystali z tego samego wzoru. Bohater Dehmela zasnął przy beczce. Jeżeli wierzyć pocztówce, podobno zielonogórskie wino i zielonogórski szampan smakuje najlepiej spragnionym gardłom.

Jak widać, skutki mogą być opłakane…

Tomasz Czyżniewski
Codziennie nowe opowieści i zdjęcia
Fb.com/czyzniewski.tomasz