- Dlaczego wybrałeś Zieloną Górę?

- Nie ukrywam, miałem wiele ofert. Stelmet Falubaz Zielona Góra zapewnia jednak rozwój i dobre warunki szkoleniowe. Cieszę się, że tu trafiłem. Odpowiadają mi starty w pierwszej lidze. W tym roku chciałbym się rozjeździć na zapleczu Ekstraligi, a w przyszłym skutecznie ścigać się z najlepszymi.

- W jednej z rozmów z dziennikarzami wspomniałeś, że zielonogórski tor bardzo ci pasuje?

- Kilka razy tu pojeździłem i stwierdziłem – to jest to! W końcu coś innego niż długie i proste łuki w Tarnowie (śmiech).

- Na podpisanie umowy do Zielonej Góry przyleciałeś jak gwiazda dwoma samolotami?

- W Krakowie zepsuł mi się samochód. Dosłownie w ostatniej chwili zorientowaliśmy się z tatą, że do Zielonej Góry można dostać się samolotem i to niedrogo. Z Krakowa przemieściliśmy się do Warszawy i ze stolicy do Zielonej Góry.

- Tata Tomasz jest twoim menedżerem?

- Nie tylko, ale też mechanikiem, a nawet drugą głową. Bez niego nie ogarnąłbym tej całej logistyki.

- Kontynuujesz bogate żużlowe tradycje rodzinne?

- Obecnie jestem jedynym jeżdżącym Rempałą. Dwa lata temu wujek Marcin zakończył przygodę z żużlem. W drugiej lidzie trudno było zarobić dobre pieniądze, a sprzęt trochę kosztuje.

- Zawsze chciałeś jeździć tylko w lewo i to bez hamulców?

- Tak, ale mama nie chciała mnie dopuścić do żużla. Namawiałem ją jednak i prosiłem wiele razy, właściwie to wierciłem dziurę w brzuchu. Aby pokazać, że mi zależy bez przerwy jeździłem na rowerze dookoła zaparkowanych samochodów. I mama zdała sobie sprawę, że nie odpuszczę, w 2016 r. w końcu się zgodziła. Pewnie miała już dość mojego stękania. Licencję zdałem w 2017 r. Wcześniej próbowałem ścigać się na crossówkach. Grałem też z drużyną w piłkę nożną.

- W Zielonej Górze popularny jest speedrower. U siebie w Tarnowie próbowałeś sił w żużlu na rowerze?

- Z bratem zrobiliśmy za domem własny tor speedrowerowy. Ścigaliśmy się z chłopakami z osiedla.

- W 2016 r. na torze zginął twój kuzyn Krystian, który świetnie się zapowiadał. Miałeś z tyłu głowy, że żużel niesie ze sobą spore ryzyko?

- Całej rodzinie było ciężko, ale życie toczy się dalej. Zawsze jednak powtarzam, że Krystian jedzie ze mną.

- W przyszłym sezonie duża odpowiedzialność przed tobą. Obok Fabiana Ragusa będziesz podstawowym juniorem Stelmet Falubazu Zielona Góra?

- Mam nadzieję, że sezon nam wypali. Ja dam z siebie 200 procent. Za każdym razem, kiedy wsiadam do busa i jadę na zawody, zapominam o całym świecie. Potrafię się skoncentrować. Liczę na to, że przyszły sezon będzie u mnie wyglądał jak końcówka poprzedniego. O początkach wolałbym zapomnieć.

- Nie chciałem wypominać.

- I nie ma co wypominać, choć faktycznie furory na torach nie zrobiłem. Dopiero od połowy sezonu się rozkręciłem.

- Co planujesz osiągnąć indywidualnie?

- Chciałbym znaleźć się w czołowej czwórce w Indywidualnych Mistrzostwach Polski Juniorów i osiągnąć sukces z kolegami w zawodach młodzieżowych na arenie międzynarodowej.

- Na kim się wzorujesz?

- Moim idolem jest Tai Woffinden. Podziwiam jego styl jazdy i podejście do żużla. Po przeczytaniu książki o nim, tylko upewniłem się, że jest to wzór do naśladowania.

- Znasz Zieloną Górę?

- Nie miałem jeszcze okazji poznać miasta, ale z pewnością to nadrobię.

-Co robisz w czasie wolnym od speedwaya?

- Sporo dłubię w warsztacie. Kończę technikum o specjalności mechanik samochodowy. Jednym słowem: interesuje mnie kręcenie śrubek. Aktywnie spędzam czas, a nie siedzę tylko przed komputerem. Nie lubię przesiadywać w domu, dlatego z kolegami chodzę na basen, saunę i jeżdżę na gokartach lub rowerze. Chętnie też w trakcie sezonu biegam.

- Masz dziewczynę, czy tylko sport ci w głowie?

- Spotykam się z Oliwią, którą serdecznie pozdrawiam.

- Dziękuję za rozmowę.

 Rafał Krzymiński - Falubaz.com