Długa, wyboista droga [FELIETON]

fot. freepik/wzg

Co robi szefostwo klubu, kiedy drużynie nie idzie? Zmienia trenera. Znacznie łatwiej wywalić jednego człowieka, nawet jeśli trzeba mu potem płacić do końca sezonu, niż podziękować kilku zawodnikom. Szczególnie objawia się to w futbolu. Tam od zachwytu prezesów nad szkoleniowcem, mówieniu, że jest na lata, o bezgranicznym zaufaniu do niego i podkreślaniu, że może spokojnie pracować, do wręczenia dymisji jest mały krok. Tak było z trenerem Widzewa, który był w Łodzi niemal noszony na rękach, ale kiedy ekipie nie szło zgodnie z oczekiwaniami - dostał czarną polewkę. Ostatnią ofiarą podobnych poczynań jest szkoleniowiec Ruchu Chorzów. Pod jego kierunkiem jeden z najstarszych polskich ligowców awansował rok po roku, z trzeciej do drugiej, potem do pierwszej ligi, wreszcie do ekstraklasy. Od razu widać było, że ekipa bez specjalnych wzmocnień może mieć kłopoty, a ambicja to za mało. I tak się stało. Kto poniósł konsekwencje? Trener.

Na szczęście w naszym regionie obyło się bez spektakularnych dymisji. I bardzo dobrze.

Kiedy usłyszałem, że po raz pierwszy od kilku lat władze miasta rozmawiają z szefostwem Enei Stelmetu Zastalu, bardzo się ucieszyłem. Ale potem dowiedziałem się o trudnym pierwszym spotkaniu… O problemach, jakie czekają tych, którzy chcą pomóc i w efekcie przejąć klub… O formalnych zastrzeżeniach co do sposobu zrobienia czegoś takiego tu i teraz… O tym , jak widzą sprawę obecni szefowie klubu… I wydaje mi się, że to droga daleka i bardzo wyboista. Raczej nie uda się dokonać zmian w trakcie sezonu. Ale może się mylę.

Na razie nasz zespół pozostał na dwóch zwycięstwach w ekstraklasie. Ponieważ dziś nie ma, jak to bywało w minionych sezonach, żelaznego kandydata do spadku (choć różnie z tym bywa i w poprzednich rozgrywkach ekipa z Torunia w ostatniej chwili uciekła spod topora), nasi muszą punktować gdzie się da i jak się da. Z mistrzem Polski Kingiem nie udało się, choć był taki fajny moment, kiedy doszliśmy ich na jeden punkt, ale po chwili faworyt się opanował, nam zadrżały ręce i wyszło jak wyszło.

Teraz przed zielonogórzanami mecz z kolejnym faworytem, Anwilem Włocławek. Byłem świadkiem, jak wygrywaliśmy mecze u nich i pokonywaliśmy ich w hali CRS. To były jednak inne czasy. Ale nie ma co żyć wspomnieniami. Trzeba wyjść na parkiet i walczyć. A nuż się uda? Tak na marginesie - uważam, że nasz zespół w tym sezonie jeszcze nie pokazał do końca swoich możliwości. Może zrobi to w sobotę? Byłoby bardzo fajnie.

Piłkarze powoli będą kończyć rundę jesienną. Przerwę mają już drużyny klasy A i B. Po jednej kolejce zaliczą klasa okręgowa i czwarta oraz trzecia liga. Ta ostatnia ma jeszcze zaplanowany mecz z rudny wiosennej.

Nie ukrywam, że liczyłem w ubiegłą sobotę na trzy punkty Lechii w meczu z Pniówkiem Pawłowice. Nie udało się. Szkoda. Każdy z nas, kochających futbol, w głębi duszy wie, że nie da się zawsze dobrze podać piłki i celnie strzelić. Mimo to, oglądając mecz, chcemy żeby każdy strzał był przynajmniej w światło bramki, a podanie do nogi partnera. To jednak tylko w marzeniach. Rzeczywistość jest trudniejsza.

Własny stadion jakby przestał być atutem. Na razie nasz zespół tyle razy wygrał u siebie, ile na wyjeździe. Dodajmy, że Pniówek był trzecią ekipą po Odrze Bytom Odrzański i Górniku Polkowice, które choć klasyfikowane niżej w tabeli, nie pozwoliły naszej ekipie zdobyć trzech punktów. W sobotę Lechia gra w Częstochowie z rezerwami Rakowa i wcale się nie obrażę, jak liczba zwycięstw wyjazdowych przebije tę ze spotkań u siebie.